donderdag 17 december 2015

dode schrijvers

dode schrijvers
in mijn kast bloeien
hun boeken

3 opmerkingen:

Ria zei

Dank je! Het is een oude haiku, die ik iets heb veranderd (ben ik de laatste tijd veel mee bezig). Ik denk nu dat ik deze haiku naar aanleiding van die van jou, die ik heel mooi vind, weer heb opgezocht, maar niet bewust. Hoewel ik daar nu weer aan twijfel...

David van den Berg zei

Mooi hoe ook waarneming uit het verleden voortdurend in beweging blijft naarmate we zelf ook veranderen. En daarmee komen we soms tot het herschrijven van haiku om nog beter te benaderen wat we hebben gezien, gevoeld of soms nu pas ervaren.

Deze haiku deed mee heel sterk denken aan een stukje Poëzie uit het Bijbelboek Job:

Voor een boom is er altijd hoop:
als hij wordt omgehakt, loopt hij weer uit,
er blijven nieuwe loten komen.
Al wordt zijn wortel in de aarde oud,
al gaat zijn stronk dood in de grond,
zodra hij water ruikt, bot hij weer uit
en vormt twijgen, als een jonge scheut.
Maar een mens sterft en hij ligt terneer.
Hij blaast zijn laatste adem uit – waar is hij dan?

Voor deze dode schrijvers geldt in ieder geval dat ze nog wat nabloeien door hun verhalen.

Ria zei

wate een mooi stukje poezie; ik kende het niet, dank je wel!