vrijdag 25 januari 2013

Dun ijs (haibun)

Dun ijs

Alie is veel groter en ouder dan wij, toch wil ze elke dag met ons spelen. Verstoppertje, knikkeren, touwtje springen - ze doet overal even graag aan mee. En wij beginnen het heel gewoon te vinden, dat ze een paar hoofden boven ons uitsteekt.
Op een morgen in de winter komt ze blij haar nieuwe handschoenen laten zien: echte grote-mensen-handschoenen, met vingers! Nooit eerder hebben we Alie met iets nieuws gezien. Maar 's middags ligt één van die groene handschoenen op het dunne laagje ijs van de singel en ze kan niet zeggen, hoe dat is gebeurd. Zacht jammerend wijst ze er naar met haar grote, gezwollen, rode hand.
Terwijl wij nog overleggen, wie van ons het zal wagen een voet op het ijs te zetten, komt Karel aanrennen met een grote tak. Daarmee schuift hij de handschoen voorzichtig naar de kant. Als hij, zwaaiend met de tak, wegholt, schreeuwt hij: "Gekke Alie, gekke Alie!"

de puber stopt gauw
met eendjes voeren
als hij mij ziet

Geen opmerkingen: